برش ی از متن کتاب:

... نزدیک غروب، حسن باقری خودش را به ما رساند و گفت: «خودتان می‌روید جلو یا من بروم؟» احمد موتور را برداشت و به من گفت: «بیا برویم!» گفتم: «کجا برویم؟ وضعیت جلو معلوم است! اگر برویم، حتماً اسیر می‌شویم! صبر کن، الان دو نفر از بچه‌های شناسایی را می‌فرستم؛ اگر رفتند و برگشتند، خودمان هم می‌رویم؛ اما اگر برنگشتند، بدان که وقتی می‌گویم یک مثلثی باقی مانده، یعنی باقی مانده!» فوری دو نفر از نیروهای شناسایی را با موتور به جلو فرستادیم؛ آن‌ها رفتند، اما دیگر برنگشتند و اسیر شدند...